insan ne için yaşar

bir soru. doğru insanı bulmak için beklemek sonunda bir kişiye inanıp emek harcayıp onca şeyden sonra kocaman bir yanlış olduğunu görmek için yaşıyoruz

ölmek için

allaha ibadet etmek için

allah var diye yaşıyorum vesselam. bunu öyle hoşluk olsun diye de söylemiyorum. öyle bir serüvendeyiz ki attığımız her adım aslında ölüm için bir hamle, ölüme adım adım yaklaşırken bu yolculukta kayıpların kazanımlarından her ne yaparsan yap fazla oluyor. inanın değmez, şu insan kavgaları yaşanılmaya değmez. bir kaç dost, bir kaç hoş akşam yemeği, biraz sevgi ve şefkat, bolca kavga... bir aşk, bir gülüş giderken. o kadar. ve giderken, allah var diye yaşıyorum

isyan etmek için.

uyumak için

yaratıldığımız için veya dünyaya geldiğimiz için.yaşamamız için gelmişiz,acı çekmek için,sevmek için gülmek için ağlamak için...aslında ölmek için gelmişiz dünyaya gerisi arada kalan boşluğu,doldurmak için.

bu sorunun cevabı bir gün ölmek için yaşıyoruz ama soru (bkz: ölmeyi beklerken ne için yaşıyoruz) olsaydı buraya sayfalar dolusu entry girerdim.

yaşatmak için yaşıyorum. belki kendi çocuğumu yaşatmak için, belki zulmün bağırdığı yerlerde anasız babasız kalan bir kaç çocuğu yaşatmak için yaşıyorum ama bu konuda kayıtsız kalmamak için nefes alıyorum.

yaşayacak kadar para kazanabilelim diye

ölmek için yaşıyoruz

arkamızdan güzel bir yaşam sürdü diyebilmeleri için hayatımızı doğru ve etik bir şekilde idame ettirmeye çalışıyoruz. bir sürü gereksiz devinimlerin içinde kayboluyor beraberinde yaşayaölüyoruz.

annem için.

sonsuz hayatta daha rahat edebilmek için

kuran'da allah "cin ve insanları ancak, beni bilip itaat, ibadet etmeleri için yarattım" buyurmuştur. bunu da yaşama amaçlarından biri haline getirmek inşallah her insana nasip olur.

su içmek ve onu işemek için. anlayan anladı.

cevabını bilmediğim bir soru, ne için yaşadığımı bilmiyorum.bazıları;diğer dünya'da rahat edebilmek için yaşıyor, bazıları;doğru kişiyi bulup o kişi ile hayatlarını devam ettirmek için yaşıyor, bazıları;yarını düşünmeden, bugünün keyfini çıkartarak yaşıyor, bazıları da neden yaşadığını anlamaya çalışmakla ömrünü tüketiyor.bu örnekleri çoğaltabiliriz ama ben neden yaşadığımı sorgulayarak ömrümü tüketiyorum, düşünmeyi bir an olsun bırakamıyorum.benim lanetim de bu;sürekli düşünemem, sürekli sorgulamak

ölmek için

bi sor bakalım güzel günler gelse bile yaşayacak hevesimiz kalmış mı bi sor ne diye yaşıyorsak

meslek sahibi olup anneme hayatını yaşatmak için

dünyadaki sınavımızı tamamlayabilmek için yaşıyoruz

“ya hu insan niçin var olduğunu bilmeden nasıl yaşar? ya çıldırır ya da üstünü örter!” (#1177787)

benim -kendimce- uğruna yaşadığım bir kaç bir şey var. ilki ailem ve ailemin yani soyadımın devamı için. ikincisi gelecekte eğer kısmet olursa olacak çocuklarıma güzel bir yaşam sunmak için. üçüncüsü sevdiklerim ve yanımda olmasını istediğim insanlar için. son olarak ise hayallerim için. ha sorarsanız kaç yıl yaşayacaksın da bunların hepsini sığdıracaksın, bilinmez. en azından ölüm geldiği zaman hayata o piç gülüşümü atabileyim istiyorum. derseniz ki kendin için neden yaşamıyorsun diye bu saydıklarım olmazsa ben olmam. beni ben yapan her şey için yaşıyorum özetle.

yemek yemek için

ben zengin olup canım ne isterse onu yapacak hale gelebilmek için yaşıyorum. ek 1-2 şey daha var ama dimem süprüz olsun

olması gereken: zevk almak için. olan: başkalarının menfaati için. --- teşekkürler kodamanlar!!! büyüksün kapitalizm!!!

insan ölmek için yaşar

şüpheli soru.

türkiyedeki insanların 10 da 9 u öldükten sonraki hayatın varlığına inanırlar ve bu uğurda çalışıp zaman geçirirler. bende zamanımın 10 da 9 unda ölmeden önce de bir hayatım olsun diye çalışırım.. çünki nefes almak yaşamak olmuyor.. saygılar.

ne içinini bilmem ama tolstoy amca insanın ne ile yaşadığını güzel bir şekilde açılıyordu "insan ne ile yaşar" kitabında. sevgi ileymiş..

insan her şeyi para için yapar. parayı seks yapabilmek için kazanır. anonim

kendini gerçekleştirebilmek için. yani hayatta yapabileceği şeyleri maksimum düzeyde yapabilmek için

sık sık kendime sorarım bu soruyu, sonra derim ki hayat bu mu lan

güzel şarkılar ve şiirler var ondan olabilir.

İstisnasız her uyandığımda kendime sorduğum soru. Dönemsel de değil üstelik, kendimi bildim bileli bunun cevabını arıyorum. Bazen bulduğumu sandığım oldu. Kaybetmemek için uğraştım, çabaladım. Gariptir, hayatin cilvesidir ya da dümdüz beceriksizliktir bilmiyorum ama neye ulaşmaya çabaladıysam, sürekli, ondan uzakta buldum kendimi. Yaş yarıya yaklaştı sayılır, pek bir şeye hevesim kalmadı artık. Zaten 20'sinden sonrası iki günde falan geçti gibi, bundan sonrası da birkaç saatte geçer. Her neyse, bu saatten sonra gelecek cevabın da çaba sonucu gelecek olanın da kalacak olanın da yedi sülalesini sikerim. Kaldı az bir zaman. Az daha sıkacağız dişimizi.

(bkz: dinle küçük adam) Sorunun cevabı burda.